Słuchowisko dla dzieci powstaje w naszej rozgłośni

Decyzją Dyrekcji Teatru Arka (Wrocław) w Dzień Teatru zamiast zapowiadanej "Ladies & gendermen" odbyło się czytanie mojej BALLADY NA TRZY BIURKA. Aktorzy Teatru ARKA zaprezentowali "Balladę..." inaugurując nowy projekt teatralny czytARKA. 

Ponieważ nie uczestniczyłam w tym wydarzeniu, przepraszam widzów, którzy liczyli na moją obecność.

LADIES & GENDERMEN

„Ladies & Gendermen” to zaproszenie do świata, ku któremu zmierzamy, gdzie obecne trendy związane z problemami społecznymi, demograficznymi, gospodarczymi i zjawiskiem gender są codziennością.

Czterdziestoletni Alojzy, pracownik Zakładu Opieki Społecznej, zajmuje się eutanazją. Jak mówi: „Jeśli obywatel nie wie, kiedy odejść, państwo robi to za niego”. Tak trafia do pary staruszków, którzy od jakiegoś  czasu sprawnie odpierają wizyty podobnych mu funkcjonariuszy. Spotkanie z seniorami stanowi klamrę opowieści. Pomiędzy jej ramami poznajemy codzienność pracowników ZOS: geja, transwestyty, samotnej kobiety i zakochanej pary walczącej między sobą o wpływy w korporacji.

W Środę Gender, w którą „mężczyźni udowadniają, że są równie dobrzy jak kobiety” i obowiązkowo chodzą do pracy w kobiecych strojach, Alojzy zostaje wezwany „na dywanik” przez Sebastiana, bezpośredniego przełożonego. Jest na niego donos „od jedynego prawdziwego geja” zarzucającego mu homofobię. To dopiero początek problemów.

Alojzy jest w grupie wiekowej „do zwolnienia” i skarga na niego staje się świetnym pretekstem do pozbycia się podstarzałego pracownika.

Alojzy ląduje na peryferiach i zostaje w firmie tylko dzięki świetnym wynikom w eutanazacji. W dużo gorszej sytuacji jest jego koleżanka Olga ze Statystyki. Traci pracę, która zawsze była jedynym sensem jej życia. Nie mając oszczędności (oszczędzanie jest zabronione, obywatel ma obowiązek kupować), przyjaciół, ani perspektyw, płaci Alojzemu by dokonał na niej przedwczesnej eutanazji.

Braki emocjonalne zdają się być największą bolączką bohaterów. Wszyscy pragną miłości, bliskości, ale mało kto jest do niej zdolny. Szczególnie trudne jest to dla Sebastiana, który nie radzi sobie z perspektywą ojcostwa.

W szeregu scen obserwujemy jak funkcjonuje społeczeństwo, w którym liczy się tylko zdrowie, młodość i przydatność, a posiadanie dzieci jest aktem bezrozumnym i godzącym w wartość najwyższą – w egoizm.

Rozpad rodziny, upadek wartości, odsunięcie od wiary (scena ślubu w Nowym Kościele Wszechwiar), wizja ojczyzny jako podległej korporacjom kolonii – to niezwykle pojemne treści, które nikogo nie zostawiają obojętnym.

(oprac. ID)

Izabela Degórska

Reżyseria: Lech Chojnacki
scenografia: Dariusz Panas
muzyka: Artur Klimaszewski

aktorzy:
Maria Byrska, 
Małgorzata Król, 
Władysław Aniszewski,
Włodzimierz Pohl, 
ZIemowit Ptaszkowski,
Ryszard Sypniewski